در سال جدید مسابقات فوتسال جام رمضان رو با استقبال خوب آقایان همکار در مجموعه برگزار کردیم، که از ابتدا تا انتها پُر بود از حاشیه!
اول پول گرفتیم نفری 10هزار تومان برا اینکه جایزه بیشتری به تیم های برتر تعلق بگیره؛ بعد دیدیم نفرات جوری خطا می کنن که پایت (بازیکن تیم ملی فرانسه) رو رونالدو (بازیکن تیم پرتغال) تو فینال جام ملتهای اروپا انجام نداد. اعتراض ها به داوری هم که تا دلتون بخواد؛ یعنی برزیلی ها که با اشتباه داوری از کوپا آمریکا حذف شدند، اینجوری به قضاوت اعتراض نکردند! اومدین جمع کنیم کاسه و کوزه رو، اما باز گفتیم ادامه بدیم. به هر حال تجربه ی تازه ای بود و درگیری های خاص خودشو داشت.
در نهایت در حالی که جدال قهرمانی بین تیم های «مدافعان حرم» و «خیبر» به روز آخر کشیده شد، در عین ناباوری تیم «مدافعان حرم» از تیم «آریا» که تا به اون روز به هیچ تیمی نه نگفته و باخته بود، باخت و تیم «خیبر» به طرز عجیبی با خیلییی گل تیم «پرشین» رو برد و قهرمان شد. دیدم که می گما !
اسامی تیم خیبر (قهرمان): بهزاد داستانی، احمد قربانی، مهدی یکتا، امید جوادی نژاد، مصطفی محمدآذر، امیر کارخانه، حسن قراگزلو؛
به هر یک از اعضای تیم قهرمان به رسم یادبود یک تی شرت و شرت ورزشی اهدا شد.
(پوزش بابت تاخیر در درج خبر فوق)
نتایج بازی های هفته پنجم (25 خرداد 95):
پرشین 3 - 0 آریا
* به دلیل عدم حضور تیم آریا، تیم پرشین 3 بر صفر برنده شد.
مدافعان حرم 3 - 1 خیبر
نتایج بازی های هفته چهارم (18 خرداد 95):
خیبر 3 - 0 آریا
* به دلیل عدم حضور تیم آریا، تیم خیبر 3 بر صفر برنده شد.
پرشین 2 - 7 مدافعان حرم
نتایج بازی باقیمانده (بازی مجدد) هفته سوم (11 خرداد 95):
مدافعان حرم 6 - 1 آریا
گلزنان تیم مدافعان حرم: مرتضی هاشم آبادی (4)، علی اکبر اتابکی (2)
گلزنان تیم آریا: رسول نمازی
نتایج بازی های هفته سوم (04 خرداد 95):
خیبر 2 - 2 پرشین
گلزنان تیم خیبر: مهدی یکتا، امید جوادی نژاد
گلزنان تیم پرشین: ابوذر خورشیدی مهر، رضا قربانی مطلق
کارت زرد: امید جوادی نژاد (خیبر)، محمدرضا خردمندیان (پرشین)
مدافعان حرم 2 - 2 آریا (بازی نیمه تمام)
داستانی برای نشان دادن قدرت کلام قدرت زندگی و مرگ در زبان و کلام ماست . گروهی قورباغه از بیشه ای عبور می کردند . دو قورباغه از بین
آنها درون چاله ای عمیق افتادند . وقتی که قورباغه های دیگر دیدند که چاله
خیلی عمیق است گفتند : شما حتما" خواهید مرد . دو قورباغه سعی کردند از
چاله بیرون بپرند . قورباغه ها مرتب فریاد می زدند : بایستید شما خواهید
مرد . سرانجام یکی از قورباغه ها به آنچه که قورباغه های دیگر می گفتند
اعتنا کرد و ناامید دست از تلاش کشید و به زمین افتاد و مرد . قورباغه دیگر به سختی و با تمام توان به تلاش خود ادامه داد .
دوباره فریاد زدند : به خودت زحمت نده ، دیگر نپر ، تو خواهی مرد . اما
قورباغه به پریدن ادامه داد وسرانجام توانست از آنجا خارج شود، وقتی اواز
چاله خارج شد قورباغه های دیگر گفتند : « نمی شنیدی که ما چه می گفتیم ؟» قورباغه به آنها توضیح داد که ناشنواست . او فکر می کرد آنها تمام مدت او را تشویق می کردند . دو نتیجه از یک داستان : 1 - قدرت زندگی و مرگ در زبان و کلام ماست . یک واژه دلگرم
کننده به کسی که ناامید است می تواند موجب پیشرفت او شود و کمک کند در طول
روز سرزنده باشد . 2 - یک واژه مخرب می تواند فرد ناامید را نابود کند . مواظب
آنچه که می گویید باشید . با کسانی که بر سر راه شما قرار می گیرند از
زندگی بگویید . کلمات قدرتمند هستند ... بیشتر اوقات درک این موضوع که «
چگونه یک کلمه دلگرم کننده و شوق انگیز می تواند راهی به این طولانی را طی
کند » برای انسان ها سخت است . همه انسان ها می توانند حرف بزنند و روح دیگران را جذب خود
کنند و لحظات سخت را سپری کنند ، اما فقط یک فرد ویژه و یک انسان خاص است
که چنین زمان هایی را صرف تشویق دیگران می کند.
پس از نزدیک به 25 جلسه برگزاری مسابقات به صورت غیر رسمی و تفریحی، این احساس به وجود آمد که این ادراک در نفرات به وجود آمده است. اما امروز و تنها 2 هفته از شروع مسابقات انواع رفتارهای مغایر با شئون برگزاری مسابقه (به خصوص در مسابقه اول و خاص تر در تیم پرشین) دیده شد.
وقتی شعار مسابقات (انگیزش، نشاط گروهی، رفاقت) زیر سوال می رود، برگزاری ادامه مسابقات در هاله ای از ابهام فرو می رود.
در کنار نقاط منفی دیده شده، شرکت بیشتر نفرات (مرد) سازمان در مسابقات چشمگیر و قابل تقدیر است.
همچنین جا دارد تشکر ویژه ای از نفراتی که با سعه صدر، متانت، آرامش و ادب در محل برگزاری مسابقه و حین مسابقه حضور یافتند، داشته باشیم.
گرفتن چنین تصمیمی هم ناگوار، هم سخت و هم تلنگری است برای واحد منابع انسانی و کارکنان سازمان؛ از این رو تا نرسیدن به بلوغ ادارکی در زمینه ی برنامه های انگیزشی و دور شدن از اهداف مورد نظر، برگزاری چنین مسابقاتی به نظر بی ثمر می باشد.
به امید روزی که همه یاد بگیریم به همدیگر احترام بگذاریم